اتفاقات اخیر مخصوصا قتل خاشقجی یک حقیقت را برای جهانیان حتی کسانیکه از سیاست حاکم بر جهان امروز بی خبر و نسبت به آن بی تفاوت بودند روشن کرد . و آن اینست که ارزش کشورهایی مثل عربستان برای آمریکا فقط در بازار داد و ستد و تجارت خلاصه میشود و خارج از این چارچوب نه حقوق بشر و نه هیچ یک از ارزشهای انسانی معنی میدهد . مهمترین و سودآورترین تجارت برای قدرت حاکم بر آمریکا هم فروش اسلحه میباشد . چنانچه حاکمیت در عربستان نیازی به خرید کلان اسلحه از آمریکا نداشته باشد ، چنین کشوری برای کارتلهای اسلحه ساز که دولت ساز هم هستتد هیچ جاذبیتی نخواهد داشت .
برای اینکه یک کشور مثل عربستان همیشه به اسلحه خارجی نیاز داشته باشد دو عامل اساسی لازم دارد : اول حاکمیتی غیرمردمی و دیکتاتور که هم از مردم خودش بترسد و هم فاقد برنامه های رشد داخلی باشد ، دوم وجود دشمنان خارجی مخصوصا در همسایگی خود که بهانه ای باشد هم برای سرکوب هرگونه جنبش داخلی و هم احساس نیاز و اجبار به وابستگی به قدرت خارجی در تامین ساز و برگ لازم برای ادامه تسلط خود بر کشورش .
اینجاست که وجود دشمنی بالقوه خطرناک برای عربستان به همان اندازهء خود عربستان برای آمریکا اهمیت دارد و با هر دسیسه ای سعی در ایجاد و تقویت آن میکند . چنین دشمنی باید توانایی لازم برای ایجاد و تداوم تهدید در مقابل عربستان را داشته باشد .
برای اطمینان از جریان فروش اسلحه به چنین کشورها باید زمینه تداوم جنگها بدون پیروزی یکی بر دیگری وجود داشته باشد و طول مدت جنگها را توان تولید اسلحه کارخانجات اسلحه سازی مشخص میکند و این که برای سود رسانی به سایر کارتلها مانند تولید کنندگان لوازم عمرانی و ساخت و ساز هم فرصت فروش و فعالیت ایجاد شود .
البته چنین معادله ای نه فقط در مورد آمریکا و عربستان بلکه در مورد همه قدرتهای سلطه جو و همه حکومتهای غیر مردمی و غیر دموکرات وجود دارد و این یک واقعیت بسیار تلخ در دنیای امروز ماست .
تا آنجا که به ما ایرانیان مربوط میشود قبول این واقعیت است که هرگاه کشور ما وارد هرگونه تعاملات مشاجره آمیز با دیگر کشورها شده و میشود جز ورود به این بازی ددمنشانه قدرتهای سلطه گر نبوده و برای ایرانیان هم حاصلی جز فلاکت و زجر و زحمت نداشته و نخواهد داشت . البته برای تداوم چنین وضعیتی لازمست عده زیادی از مردم را با شعارهای ظاهرا انقلابی عوام پسند تهییج کرد که زمینه اش را هم همان سلطه گران فراهم و پشتیبانی میکنند .
آیا برای ایرانیان راه برون رفت از این وضعیت هست ؟ متاسفانه باید گفت تا زمانیکه اقشار ضعیف و متوسط جامعه نسبت به این بازی سلطه گران آشنایی کامل پیدا نکنند و راه و کار مناسب برای مقابله با آنرا نیاموزند چنین امیدی بسیار ضعیف میباشد . فقط جای امیدواری اینجاست که تجربه های نه چندان دور خودمان هنوز از خاطره ها نرفته است که اگر درست برای مردم تبیین شود براحتی بخود خواهند آمد و خود را از این بازیهای ظالمانه بیرون خواهند کشید . ما لااقل تجربه دوران انقلاب ۵۷ را داریم ، که بدون توجه به عوامل ایجاد کننده آن انقلاب و اینکه آیا انقلاب به آن شکل درست بود یا نه ، در طول دو سه سال انقلاب که ایران فاقد دولتی مقتدر و نیروهای مسلحی منسجم بود هیچگونه تهدید مهمی از خارج احساس نمیشد و آن صرفا بخاطر افکار عمومی جهانی بود که پیرامون انقلاب ایران شکل گرفته بود و به ایرانیان حق میداد که خود را از سلطه یک حکومت غیر آزاد رها کنند . و این واقعیت در مورد همه ملتهای زیر سلطه حکام دیکتاتور صدق میکند و مویدیست بر این نظریه که دخالت قهرآمیز هر کشور خارجی به هر نیت در کشورهای دیگر جز خسران برای آن کشور نیست . تهدیدهای خارجی نسبت به ما هم زمانی شکل گرفت که خودمان با ساده انگاری وارد ستیز با کسان و قدرتهایی شدیم که در اصل خودشان با سوءاستفاده از سادگی ما زمینه ساز آن شدند ! ما بجای اینکه با اتکا به نیروهای اصیل خودمان و کمک و مشورت همدیگر شروع به سازندگی کنیم ، نیروهای مخلص و کاردان خود را طرد و زمینه برخوردهای داخلی و جنگ خارجی را فراهم کردیم و ایران فعلی نتیجه همان اشتباهاتست .
اکنون تنها راه نجات اینست که بدون سرزنش کردن خودمان بخاطر انقلاب و آنچه گذشت ، برگردیم به همان روحیه ایرانی که انقلاب را آفرید و توجه داشته باشیم که دخالت دادن خارجی در امور جز فلاکت نتیجه ای نخواهد داشت . روحیه ایرانی روحیه ای آزاد و مستقل است . باید با جذب مردان و زنان آزاد و مستقل و کاردان به کادر اداری کشور و بخشودگی همدیگر بخاطر اشتباهات گذشته جو برادری و خواهری را در کشور زنده و زمینه های دخالت خارجی را حذف کنیم تا امید به آینده تامین و با کمک ایرانیان دوستدار ایران در هر جای جهان کشور را در مسیر عاقلانه قرار دهیم .
