نوروز ایرانیان واقعا روز نو است . روز نمادین نو شدن طبیعت و شروع طبیعت زنده به تجدید باروری پس از استراحت زمستانه. از آنجا که انسانِ وابسته به همین طبیعت زندگی خود را با همین باروری تامین میکند، شروع چنین فصلی را جشن میگیرد و از آن مناسبتی میسازد برای بسط و گسترش شادی و روابط دوستانه بین همه آنانی که در طول این زندگی با هم در ارتباطند و بهم نیاز دارند.
این آیین باستانی ایرانیان چنان جذاب و مطابق طبیعت بوده است که هر تغییر سیاسی اجتماعی هم که در ایران اتفاق افتاده، و هرکس حتی آنانکه با توسل به زور بر این کشور سلطه پیدا کرده اند، نه تنها قادر به لغو آن نشده اند بلکه سعی کرده اند با آن همراه شوند.
جذاب ترین نمود این آیین ایجاد زمینه لازم برای احساس شادی عمومی و نزدیک شدن مردم به یکدیگر و محکم کردن رابطه های دوستی با همدیگر است. احساس شادی موجب سلامت روح و جسم انسانها میشود و روابط دوستانه لازمه همکاری و فراهم کننده زمینه رشد اقتصادی- اجتماعی میباشد.
در دنیای امروز همه مردم جهان با هم در ارتباط هستند و به همدیگر نیاز دارند تا بتوانند شرائط یک زندگی سالم بر روی زمین را فراهم کنند.
همانطور که در ایران باستان این فقط نوروز نبوده است که جشن گرفته میشده بلکه در هر فصل از سال موقعیتی می یافتند برای بسط شادیها، در سایر کشورهای جهان هم رسوم مشابهی در فصول مختلف برای برپایی جشن و شادی دارند .
آیا زمان آن نرسیده است که تمام مردم دنیا در جشن و شادیهای هم شریک شوند و صحنه بین المللی را برای گسترش دوستیها آماده کنند تا پایانی بشود برای همه بدبختیهایی که بر اثر درگیریهای خصمانه گریبانگیر بسیاری از مردم جهان شده است؟
برای آماده کردن چنین موقعیتی لازم است ابتدا روابط دوستی و حس همکاری در داخل کشورها تقویت شود و هر آنچه مانع از برقراری چنین روابط میشود کنار نهاده شود.
بزرگترین مانع در این زمینه تسلط افراد خودخواه و قدرت طلب بر بسیاری از جوامع بشری است. خودخواهی و قدرت طلبی نوعی بیماری روحی است که، مانند دیوانگی، شخص گرفتار را به هر کاری وامیدارد و این وظیفه جامعه است که اجازه ندهد چنین افرادی صحنه گردان اجتماع شوند و با فراری دادن افراد صالح و روشن بین یکه تاز میدان شده و به تخریب زندگی مردم بپردازند.
چنین شرائطی ایجاب میکند فرد فرد جامعه با حقوق خود و دیگران و وظیفه اش نسبت به دنیای پیرامون خود آشنا شود تا با مراعات این حقوق و وظایف به بهبود زندگی خود و دیگران عامل گردد.
یکی از اصلی ترین جملاتی که در دید و بازدیدهای نوروزی در بین ایرانیان مطرح بوده و بر زبان می آورده اند اینست که گفته شود: " صد سال به این سالها " . و هر سال که با مشکلاتی روبرو میشدند و احساس رضایت از زندگی نداشته اند میگویند: " صد سال به سالهای بهتر" .
تا کنون صد سال عمر مدت ایده آلی برای طول عمر هر فرد بوده است ولی با پیشرفتهای علمی حاصل از تلاش انسانهای نیک اندیش امید به زندگی با طول عمری بس طولانی تر و حتی ابدی دور از دسترس نیست و چنانچه شرائط شادی و دوستی بین المللی تامین شود انسانِ خلاق قادر خواهد شد به این آرزوی دیرینه، یعنی زندگی در بهشت جاویدان، دسترسی پیدا کند و خود را از این جهنم خود ساخته رها کند. پس چه بهتر شعار نوروزی خود را فعلا به " صدها سال به سالهای خوب" تغییر دهیم و در رسیدن به این آرزو از هیچ کوششی دریغ ننماییم .
با آرزوی تعمیم شادی برای همه.
