با ادامه وخامت اوضاع اقتصادی دزدی از مزارع وانشان هم بموازات دزدی از منازل روزبروز گسترده‌تر میشود . همین دو‌سه روز با چند نفر از ساکنین مواجه شده‌ام که می‌گویند بهمین خاطر دست از کشت و کار کشیده‌اند. کشت در مزارع وانشان تقریبا خلاصه شده است به کمی پیاز و سیب‌زمینی و سیر، آنهم معمولا در سطح مصارف شخصی. ولی درست قبل از زمان برداشت دزدان احمق وارد عمل می‌شوند و حاصل زحمات کشاورز بیچاره را تباه میکنند. این نوع دزدی‌ها احمقانه‌ترین شکل دزدیست؛ چرا که منجر به توقف تولید و گرسنه ماندن خود دزدان هم خواهد شد.
زمانیکه تولیدات کشاورزی امنیت نداشته باشد یعنی تولید قطع خواهد شد، کمبود ایجاد خواهد شد، قیمت‌ها بالا خواهد رفت، به تعداد گرسنگان افزوده خواهد شد، گرسنگان شورش خواهند کرد و در نتیجه همه همدیگر را خواهند خورد!
این چیزیست که فعلا مردم نمی‌خواهند باور کنند و مسئولین امنیتی هم فقط گوش به گفته‌های منتقدین و زبان به تهدید آنان دارند، غافل از اینکه زمانیکه مردم از گرسنگی بجان هم بیافتند دیگر برای هیچکس امنیت وجود نخواهد داشت و خود امنیتیها هم حتی امنیت خود را نمی‌توانند تامین کنند.
بسیاری از فرزندان این روستا در مراکز امنیتی از جمله ارتش و سپاه و غیره خدمت کرده و میکنند ولی روستای خودشان فاقد امنیت است!
فکر می‌کنید در این شرائط دوراندیشی‌های لازم برای امنیت ملی شده است؟!
آنانیکه خود را مسئول امنیت می‌دانند حتما متوجه هستند که درصورت بحرانی‌تر شدن اوضاع، خودشان اولین قربانی‌ها خواهند بود. مانند ارتشی خواهد بود که چنانچه فرمانده‌اش از درایت و دوراندیشی و ذکاوت برخوردار نباشد بیشترین تلفات را نصیب همان ارتش خواهد کرد.
در باب مقوله امنیت چنانچه زنگهای خطر بموقع بصدا درنیاید و یا زنگها بگوش نرسند خیلی زود دیر خواهد شد.
No comments:
Post a Comment