ایران آینده تک‌رهبرِ خودمدعی نمی‌خواهد. جوان ایرانی نمی‌خواهد و نباید دوباره گرفتار شخصیت‌های نا‌آزموده‌ای شود که برای تعویض او مجبور شود خون بدهد.
ایران آینده باید برای همیشه آزاد بماند. تجربه ایران و جهان نشان داده است که خودمدعیانِ رهبری بیشتر از اینکه بفکر کشور و مردم آن باشند بفکر منافع خود می‌باشند.
در مورد ایران کنونی درحالیکه همه چیز کشور، از مردم گرفته تا آب و خاک و حیوانات و طبیعت آن گرفتار انواع مشکلاتی میباشد که فقط با برنامه‌های دقیق کارشناسانه و زحمات شبانروزی باید معالجه و رفع شوند، هیچ شخصیت فردی و گروه خاصی وجود ندارد که بتواند مدعی دارا بودن کلید حل این مشکلات باشد و داوطلبانه خود را در معرض چنین زحماتی قرار دهد.
ایران امروز شخصیت‌هایی دارد که قادر به اداره کشور و قرار دادن مجرای امور در مسیر رشد باشند ولی اکثرا از کسانی نیستند که حاضر باشند داوطلبانه وارد صحنه‌های سیاسی معمول بشوند که در لبه پرتگاه به فساد هم قرار گیرند. اینگونه افراد شخصیت‌هایی هستند که ملت برای پیدا کردنشان باید کمی زحمت بکشند؛ خود را با تاریخ آشنا کنند و گوش و چشم و هوش خود را بکار گیرند تا آنان را یافته و از آنان دعوت بعمل آورد در اداره و مدیریت ایران آینده، تحت شرایط قانونی و با ارائه برنامه‌های کوتاه‌مدت و دراز‌مدت و گزینش همکارانی از میان همین افراد فرهیخته که در زمینه‌های تخصصی خود آمادگی خدمت به خود و ملت را داشته باشند، شرکت و برای ایرانی که با سرمایه‌های آن پرورش پیدا کرده‌اند ادای دِین نمایند. چنین افرادی دوست ندارند مانند سیاسیونِ دنیای سیاستِ کثیف خود را گرفتار عواقب سیاست‌های کثیف نمایند. اینان دوست دارند همیشه پاک بمانند و بهمین منظور معتقدند باید دائما مورد ارزیابی و قضاوت تیزبینان و منتقدین صادق قرار داشته باشند و زمینه‌های ابراز چنین انتقادات هم از طریق راه‌های روشنِ قانونی وجود داشته باشد بطوریکه اشتباه به اشتباه افزوده نشود و اگر نظر اکثریت صاحب‌نظران با ادامه برنامه خاصی مخالف بود، قبل از آنکه خسارتی وارد شود، برنامه دیگری جایگزین گردد.
مردم ایران باید متوجه شده باشند که فقط تغییر یک سیستم کافی نیست برای بهبود وضعیت زندگی آنها. بلکه باید هوشیارانه، با مطلع نگهداشتن خود در خصوص امور جاری کشور، حضوری فعال در صحنه داشته باشند.
