دنیای وحشی سیاست و جنگ اوکراین (۳)

در دو مطلب قبل به این نظر پرداخته شد که تمرکز ثروت جهانی در ۱٪ از مردم جهان موجب تمرکز قدرت سیاسی جهان در این اقلیت و برنامه‌ریزیهای همین قدرتمداران به هدایت ثروت بیشتر بسوی آنان از طریق مهندسی کردن انتخابات یا انتصابات مقامات سیاسی در کشورهای ثروتخیز شده است. 

یکی از رازهای موفقیت این سیستم ثروتساز هدایت قدرت سیاسی کشورهای ثروتخیز بسوی افراد مستعد به برقراری دیکتاتوریهای فاسد بوده است. در این سیستم استعماری فوق مدرن، علاوه بر بهره‌برداری‌های مرسوم از منابع کشورها، دیکتاتوران را بسوی تقابل با همدیگر و ایجاد جنگهای طولانی جهت ایجاد بازار مصرفِ پُر‌سود برای تولیدات وابسته بخود هدایت میکنند! مضاف بر آن، در سایه فساد حاکم بر نظامهای دیکتاتور، بقیمت فقر توده‌های مردم، ثروت‌های بیحسابی نصيب اشخاص خاص میشود که آنهم به روش‌های گوناگون به جیب ابرثروتمندان منتقل می‌شود. یک مثال جالب همین فدراسیون روسیه است؛ در زمان سقوط شوروی، این کشور از نظر اقتصادی تقریبا ورشکسته بود. با کمک غرب و از نعمت جنگ ایران و عراق و فروش جنگ افزارهای فرسوده به این دو کشور و قراردادهایی شبیه نیروگاه اتمی بوشهر کمی جان گرفت و سپس با فروش نفت و گاز، بدون اینکه در اقتصاد مردم روسیه تاثیر زیادی بگذارد،ثروت هنگفتی نصيب افرادی خاص در حکومت شد که با شروع جنگ با اوکراین بخش عمده ای از این ثروت در غرب بلوکه و ضبط گردید. جالب اینجاست که بهانه ضبط این اموال را سرقت دارایی مردم روسیه توسط پوتین و اطرافیانش اعلام کرده اند. آیا زمانیکه این ثروت در قالب پول نقد و ساختمان‌های لوکس و کشتی‌ها و قایقهای تفریحی و خریدهای آنچنانی به غرب منتقل می‌شد متوجه نبودند که اینها اموال مسروقه مردم روسیه است؟ 

   نتیجه این میشود که آن ۹۰٪ ضمن اینکه روزبروز فقیرتر می‌شوند گرفتار بلاهای ناشی از جنگها هم می‌گردند.

   ۹٪ باقی مردم در این آمار جهانی را میشود طبقه متوسط بحساب آورد. مدیران و کارگزاران کشورها و بیشترِ اداره‌کنندگان سیستم‌های مختلف علمی _فنی_ اجتماعی را هم باید در میان این قشر جستجو کرد.

چنانچه بخواهیم بدنبال حل مشکلات موجود در دنیای خود باشیم، راه حل را باید در میان همین سه قشر از مردم دنیا پیدا کرد؛ یعنی آن ۱٪ فوق ثروتمند، آن۹۰٪ غیر‌برخوردار و ۹٪ متوسط. 

    شاید بشود هر سه قشر را بنوعی در پدید آمدن این فاصله طبقاتی و مسائل ناشی از آن مسئول دانست. باید دید کدام قشر می‌توانند در حل مسائل موثرتر باشند. 

ابتدا باید مشکلات و حل آنها را مشخص و تعریفی هم از یک زندگی خوب ارائه دهیم.

   در نگاه عالمان دو نوع پیش‌بینی کاملا متضاد برای آینده انسان زمینی متصور است: 

   یکی اینکه باتوجه به روند تخریبی کنونی محیط زیست، ناشی از روند زندگی نامتوازن و مدیریت امور بدست نا‌اهلان سودجو، که موجب تغییرات شدید آب و هوایی در کره زمین شده و می‌شود، و آثارش هم اخیرا در بعضی جاها دیده شده است، موجبات غیرقابل زندگی شدن زمین فراهم می‌شود بطوریکه بر اثر سرما و یا گرمای شدید همه موجودات زنده از جمله انسانها در سرما و یا در آتش و سایر آنچه بلایای طبیعی نامیده می‌شود در جهنم ایجاد شده توسط خود از بین می‌روند و از روی زمین محو میگردند! اضافه کنید شایعاتی را که می‌گویند در  بعضی نظامهای بسته و غیرمسئول آزمایشگاه‌های شیمیایی بر پا کرده‌اند که در آنها روی تولید ویروس‌های کشنده کار میشود و خطر انتشار آنها بین مردم وجود دارد!

    پیش‌بینی دیگر اینستکه در نتیجه‌ی پیشرفتهای علمی و رفتار انسانها در مطابقت با قوانین طبیعت موجبات تامین سلامتی دائمی، تا حد نو کردن اعضاء بدن، زندگی جاویدان ممکن و انسان شرائطی برای خود فراهم می‌کند که به آنچه بهشتش نامیده است برسد و در کمال شادی و خرسندی از زندگی در بهشتی که می‌سازد لذت میبرد.

    در مقیاس افراد معمولی و بزبان ما روستائیان هم زندگی خوب شامل یک زندگی میشود که در آن موجبات شادی دائمی همراه با عزت و سربلندی فرد فراهم باشد. اگرچه شادی می‌تواند درجاتی داشته باشد ولی حداقل‌های یک زندگی شاد شامل خواب و خوراک کافی، تفریحات سالم‌،  برخورداری از ایمنی و سلامتی همیشگی و عاری بودن از غم و غصه میباشد. استمرار چنین شادی و سلامتی، یعنی همان چیزی که معمولا در تعارفات روزمره برای همدیگر آرزو میکنیم، مستلزم همگانی بودن آن و دائمی بودن آنست. یعنی باید به دفع همه آفات و بلیات و مرگ انسانها بینجامد.

   راه حل مسائل امروز را باید در رفع هرآنچه موجبات درد و مرگ میشود و کسب آنچه موجبات یک زندگی شاد و سالم را فراهم می‌کند یافت. و این مهم جز با شناخت رمز و رموز جهان هستی و عمل در راستای قوانین زندگی‌بخش هستی ممکن نخواهد شد.

حال ببینیم کدامیک از سه قشر اشاره شده در فراهم نمودن این شرائط برای خود موفق بوده‌اند و یا تصور تامین آنرا برای خود فراهم کرده‌اند؟

  شاید افرادی از قشر فوق‌ثروتمند مدعی باشند از نظر خوراک و تفریحات تامین هستند. ولی آیا نسبت به سلامتی و ایمنی خود و مصونیت از بلایای طبیعی و لطمات ناشی از اعمال سایر افراد اطمینان خاطر دارند؟ آیا توانسته‌اند موجبات سلامتی دائمی خود و رهایی از مرگ و میر نزدیکان خود که موجب غم و اندوه آنان میشود را فراهم کنند؟ آیا با ثروت فوق‌نیاز خود می‌توانند با شرایطی که موجب غم و اندوه آنان میشود مقابله کنند؟ مگر طول عمر مفید و برخوردار از شادیِ آنان چقدر از طول عمر سایر اقشار بیشترست؟حتما همه آنان می‌دانند که در شرائط موجود آنان هم حد‌اکثر تا سنی حدود ۱۰۰ سال از یک زندگی مرفه و احتمالا شاد برخوردار و سپس گرفتار انواع بیماری و درد و رنج و مرگ می‌گردند. واین را هم قبول دارند که زندگی خالی از شادی و سلامتی ارزشی ندارد‌. آیا ثروت باقیمانده از آنان می‌تواند کمکی برای آنان بعد از مرگشان شود؟

آیا این قشر فوق ثروتمند اصلا بفکر فردای خود هستند یا فقط حال را خوشند و بیخیال از فردای خود و آنچه بر دیگران می‌گذرد!؟ اگر چنین هستند چرا باید فرصت پیدا کرده باشند اینهمه ثروت دنیا را به تصاحب خود درآورده باشند؟

در گفتار بعد به نقشی که هریک از این اقشار در زندگی آینده می‌توانند داشته باشند پرداخته می‌شود.

دنیای وحشی سیاست و جنگ اوکراین(۲) "

" 

 در قسمت اول این گفتار به این سوال پرداخته شد که آیا جنگ اوکراین دلایل قانع‌کننده‌ دیگری جز نقشه‌ی ثروت‌اندوزان برای افزودن به ثروتشان با فروش اسلحه و سایر مایحتاج جنگ و پساجنگ دارد؟ البته تقریبا همه اذعان دارند که فرمان به چنین جنگی جز از مغز و ذهنیات یک بیمار وحشی صفت که احتمالا تحت تاثیر مسکرات روسی هم بوده باشد صادر نمیشود و اینهم یکی از دلایلی می‌تواند باشد که ثابت می‌کند کسانیکه  انتقال قدرت در روسیه‌ی حاکم برمیراث شوروی را  به افرادی چون یلتسین و پوتین تسهیل کردند گزیده انتخاب کردند! میگویند اولین کسیکه خبر فروپاشی شوروی را به بوش، رئیس‌جمهور وقت آمریکا گزارش می‌دهد و تعهد خود به قراردادهای بین‌المللی را به او اعلام می‌کند یلتسین بوده است. البته در ابتدا روسیه‌ سعی کرد خود را به غرب نزدیک و با آنها روابط حسنه برقرار کند و مدتی هم چنین بود. ولی سالها بعد که دیدند تداوم جنگها بدون حضور قطب دوم آسان نیست‌ این رابطه تغییر کرد!

   قبل از فروپاشی شوروی و در دوران جنگ سرد معمولا جنگها بین طرفداران دو قطب جهانی و با پشتیبانی آن دو قطب از طرفداران خود ایجاد و ادامه پیدا می‌کرد. در آن میان جنگ ویتنام را می‌توان نقطه عطفی در میان جنگهای شرق و غرب نامید. در آن جنگ زمانیکه مردم آمریکا فیلم‌هایی از وحشی‌گری سربازان خود در ویتنام را دیدند جو ضد جنگ در خود آمریکا بالا گرفت که نه تنها موجب پایان آن جنگ و عقب‌نشینی آمریکا از ویتنام شد بلکه بر اثر آن جو حکومت آمریکا دیگر قادر به ورود به جنگهای مشابه نبود. ولی از آنجا که زورپرستان و ثروت‌اندوزان راه دیگری برای افزودن به ثروت خود در نظر ندارند می‌بایست با نیرنگی جدید به جو ضدجنگ پایان می‌دادند! 

  معمولا دولت‌هایی که تشکیلاتی سیستماتیک و دوراندیش دارند برنامه های استراتژیک خود را برمبنای دوره‌های دراز مدت تنظیم می‌کنند ولی گاهی عکس‌العملهای مردمی ممکنست موجب تغییر تاکتیک‌های آنها شود. و همیشه برای هر طرحی جایگزین مناسب هم در بایگانی خود دارند. 

انقلاب سال ۵۷ ایران یکی دیگر از وقایعی بود که برنامه‌ی درازمدت استراتژیست‌های سیستم ثروتساز بین المللی را تحت تاثیر قرار داد. آنانکه وضعیت سیاسی ایران را زیر نظر داشتند می‌توانستند پیش‌بینی کنند که آن سیستم شاهنشاهی نمی‌توانست زیاد دوام بیاورد و از وجود زمینه‌های  یک انقلاب با خبر بودند. بنابرین می‌بایست طرحهای جایگزین خود را آماده کرده باشند. 

   از نظر مردم ایران آن حکومت شاهنشاهی دیگر با انتظارات آنان از آینده خود هماهنگ نبود و می‌بایست تغییر می‌کرد و آنچه اتفاق افتاد عکس‌العمل طبیعی در مقابل یک سیستم فاسد بود که خودِ مردم ایران به یاری همدیگر برای نجات از فساد و دیکتاتوری موجود ایجاد کردند و بنا بر اعتمادی که به روحانیت داشتند یکی از مراجع تقلید انقلابی را که هماهنگی خود با اهداف انقلابی مردم و روشنفکران و دانشگاهیان  با زبان خود اعلام کرده بود به رهبری پذیرفتند و رژیمی را که با پشتیبانی مستقیم قدرت‌های بزرگی چون آمریکا و انگلیس حاکمیت پیدا کرده بود ساقط کردند. این از ذهنیات مردم انقلابی ایران در سال ۵۷ بود. ولی مردمی که در سایه سانسورهای طولانی از دنیای سیاست کثیف حاکم بر مراکز قدرت جهانی بی‌خبر بودند، مذاکرات سران مورد اعتماد خود با آن قدرت‌ها برای تسهیل انتقال قدرت در ایران را طبیعی می‌پندانشتند و  از آنچه پشت درهای بسته می‌گذشت خبر دقیقی نداشتند. دهها سال گذشت تا بعضی خبرهایی در مورد آن مذاکرات پشت پرده را بشنوند. مثلا اینکه گفته می‌شود یکی از شرطهایی که فرستاده آمریکا برای دولت انقلابی ایران تعیین می‌کند این بوده است که فلان شخص انقلابی معروف با تخصص اقتصادی نباید تصدی وزارت اقتصاد را بعهده بگیرد!

 شاید در آنزمان، در نظر آن مذاکره کنندگان بی‌تجربه، آن شرط آنچنان اهمیتی نداشته که قبول نکنند! ولی اگر آن شخص کسی بوده باشد که معروف به تئوریسین انقلاب بوده و برنامه‌های اقتصادی خود را پایه و اساس سیاست آینده انقلاب میدانسته، هر انسان آگاه می‌بایست متوجه می‌شد که اجرای چنین شرطی یعنی تهی شدن انقلاب از یکی از هدفهای مهم آن! اگر قرار باشد شخص معروف به تئوریسین انقلاب اسلامی حذف شود، دیگر چه از آن انقلاب باقی میماند!؟

 این شخص کسی بوده است که در

دولت موقت سمتی پیدا نکرد ولی بعدها، پس از بروز اختلافاتی در بین سران، برای مدتی کوتاه همان سمت اقتصادی به او سپرده شد و یکی از دلایلی که موجب انتخاب او با اکثریتی قوی بعنوان اولین رئیس‌جمهور شد اقدامات اقتصادی او در آن مدت کوتاه بود. ولی مردم ایران خبر نداشتند که انتخاب او مغایر خواست آمریکا و شرکا میباشد. و علت دوام نیافتن او در آن سمت را نیز درست متوجه نشدند. 

  و چه دقیق یکی از همراهان او گفت: " بدون بنی صدر در سطح رهبری، از انقلاب بهمن نمی شود دفاع کرد ".

درست اینجاست که متوجه یکی دیگر از برنامه‌های بایگانی شده آن باندهای ثروتساز میشویم که بموقع روی میز بازیگران قرار می‌گیرد! 

   آری، انقلاب انقلابست و اگر قرار باشد درست و دقیق انجام گیرد، حتما تغییرات بزرگی ایجاد خواهد کرد که ممکنست دلخواه همه نباشد. پس مخالفین اگر توانایی داشته باشند سعی خواهند کرد آنرا تبدیل به مطلوب خود کنند.  

   آگر قرار باشد یک انقلاب به آن اهمیت طبق برنامه پیش برود و موفق شود، لازمه‌اش اینست که متصدیان امر انقلاب با دقت زیاد، مطابق برنامه‌های پیش‌بینی شده، سیاست‌های داخلی و خارجی کشور را پیاده کنند. اگر چنین دقتی اعمال نشود و سران انقلاب عکس‌العمل این و آن بشوند و رهبری دست به کارهایی مخالف آنچه در منشور انقلاب بوده است انجام دهد که موجب شکاف بین انقلابیون شود نتیجه نامعلوم خواهد بود. 

   یکی از چنین اقدامات که موجب استعفای دولت موقت و تغییر در روند انقلاب شد تسخیر سفارت آمریکا در تهران و گروگان گرفتن دیپلمات‌های آمریکایی بود و شکست اقدامات رئیس‌جمهور وقت آمریکا در آزاد کردن آنان! 

   همین کافی بود تا احساسات وطن‌پرستی آمریکایی‌ها برانگیخته شود و، با احساس شکسته شدن غرورشان، در انتخابات پیش روی خود بجای رئیس‌جمهوری که مدعی حقوق بشر بود و بقول خودش در زمان ریاست جمهوری او حتی یک گلوله توپ از طرف ارتش آمریکا به هیچ کشوری شلیک نشد؛ به کسی رای دادند که قبلا در فیلم‌ها در نقش کابوی‌های قداره‌بند ظاهر می‌شد و چنان او را با هیبت تبلیغ کرده بودند که بعد چنین استنباط شد که حکومت ایران، از ترس اقدامات او، بلافاصله پس از انتخابش گروگانها را آزاد کرد! ولی باز سالها طول کشید تا مردم متوجه شوند آنهم برنامه ای بنام اکتبر سوپرایز بوده برای تغییر آن نوع رئیس‌جمهور و خنثی کردن جو ضدجنگ و آماده کردن صحنه برای جنگهای بیشتر!

   چنانچه فرصتی باشد، در مطلب بعدی به راه حلهای احتمالی خواهم پرداخت.